Het vervaardigen van kunststof goederen is sinds de ontwikkeling van 3D-printers toegankelijker geworden. Waar je vroeger in een fabriek matrijzen moest ontwerpen, testen en gebruiken, kun je nu een digitaal bestand naar je 3D-printer sturen. Bedrijven die plastic goederen verkopen, hebben hiervan gebruik kunnen maken waardoor de kosten en de tijd van het importeren wegvallen en ze in plaats daarvan kunnen kiezen voor printen in hun kantoor of lokale werkplaats.
Maar wat zijn de grenzen van 3D-printen, en hoe kan de vooruitgang in deze industrie zich verhouden tot de douane? Ontdek het in dit artikel.
Hoe 3D printen werkt
3D-printen maakt gebruik van een digitaal bestand om een driedimensionaal product te maken. De printer voegt kleine hoeveelheden materiaal in lagen toe via een buis om de vorm op te bouwen, net zoals je glazuur op taarten aanbrengt om details te creëren.
Door het gebruik van 3D-printers hoeven goederen niet te worden vervoerd of lokaal te worden opgeslagen. Bovendien wordt er bij het 3D-printen minder materiaal gebruikt dan bij het gebruik van traditionele mallen.
Welke materialen worden gebruikt?
Plastic is het meest gebruikte materiaal in 3D printers, waarbij polymelkzuur (PLA) het meest populair is omdat het makkelijk te gebruiken is en minder giftig is dan andere soorten plastic. Het is echter niet zo sterk als andere kunststoffen, dus het is niet altijd geschikt.
Voor onderdelen die meer stevigheid vereisen, wordt gewoonlijk acrylonitril-butadieenstyreen (ABS) gebruikt, omdat het goedkoop en gemakkelijk te gebruiken is. Gebruikers van ABS hebben doorgaans een beter geventileerde ruimte nodig, omdat de dampen die vrijkomen onaangenaam en giftig zijn. Daarom wordt door veel kleinere bedrijven de voorkeur gegeven aan PLA.
De lijst van andere materialen die worden gebruikt voor commercieel 3D-printen breidt zich snel uit: metaal, grafiet, koolstofvezel, medische moleculen en zelfs menselijke huid worden momenteel geprint. Onderzoekers werken ook aan voedsel, waarbij chocolade, brood en snoep al met succes zijn geprint.
De ontwikkelingen in de 3D-printindustrie gaan steeds sneller nu veel sectoren het potentieel ervan beginnen in te zien. Uit een studie van Statistica blijkt dat de 3D-printindustrie tussen 2020 en 2023 naar verwachting met 17% per jaar zal groeien, van 12,6 miljard dollar tot 20,18 miljard dollar.
Naarmate meer sectoren innovatie in de 3D-printindustrie stimuleren, groeit de lijst van succesvol geprinte dingen. Met menselijk weefsel, robots en zelfs een heel gebouw gemaakt door 3D-printing, zijn de mogelijkheden eindeloos. Stel je een wereld voor waarin transplantatieorganen en auto-onderdelen dezelfde dag nog lokaal kunnen worden gemaakt, of waarin je thuis je favoriete maaltijd kunt printen zonder afval.
Wat zijn de gevolgen voor handelaren en douane?
Fabrikanten lopen export mis en ontwikkelaars lopen het risico dat hun producten door copycats worden gestolen. Digitale producten zijn intellectueel eigendom, en bedrijven hebben octrooien op digitale bestanden, maar het is moeilijk om wereldwijd toezicht te houden op diefstal.
Een oplossing voor ontwikkelaars zou gecodeerde licenties via blockchaintechnologie kunnen zijn. In plaats van 1.000 stuks van een artikel te verzenden, verkoopt de fabrikant een digitale licentie om er 1.000 te printen, waarbij elke succesvolle print een vermindering van de beschikbare hoeveelheid tegen die licentie in gang zet.
Dit kan handelaren beschermen tegen inkomstenverlies, maar hoe zit het met de douane?
Wanneer u goederen over de grens invoert of uitvoert, moet u een douaneafhandeling verrichten. Dit is het moment waarop uw belastingen (indien van toepassing) worden betaald. Wanneer u echter een digitaal product koopt, worden alleen de belastingen op de factuur van de leverancier betaald. Hierbij wordt geen rekening gehouden met de invoerrechten en btw die u zou moeten betalen als het product fysiek zou zijn.
Bovendien gaan belastinginkomsten uit aanvullende diensten zoals zeevracht verloren. Kunnen de douaneautoriteiten bij grote verlagingen van de invoerbelasting eisen dat digitale producten worden ingedeeld en aangegeven voor persoonlijk of commercieel gebruik? Met het bovenstaande licentievoorbeeld zou dit een haalbare methode zijn om te bepalen hoeveel waarde een artikel moet hebben, en wat de belasting zou zijn.
Met de groei van digitale suppy chains zullen de douaneautoriteiten zeker systemen ontwikkelen om de handelsactiviteiten te volgen en de belasting op een juiste manier te verwerken.
Customs Support werk zijn toonaangevende ontwikkelaars van digitale aangiften
Terwijl de industrie naar digitale innovatie streeft, doen wij dat ook. Customs Support biedt end-to-end digitale inklaringen in de hele EU en het VK, waarbij gebruik wordt gemaakt van het internet der dingen en gemeenschappelijke handelsvensters om handmatige invoer te minimaliseren, het risico op fouten te verminderen en u compliant te houden.
Als je geïnteresseerd bent in een agent die voorop loopt op het gebied van douanetechnologie, die je kan helpen bij de voorbereiding op gecentraliseerde inklaringen in de EU en je kan helpen bij het verkrijgen van een AEO-certificaat, neem dan contact met ons op voor meer informatie.
